شهرداری تورنتو در راستای ایجاد سرپناه برای افراد کم درآمد نیازمند مکانی بود که دو ایرانی که خود در زمان جنگ ایران و عراق به کانادا مهاجرت کرده بودند توانستند ساختمان خریداری شده اداره برق تورنتو را به مکانی برای جذب 200 نفر تبدیل نمایند.
این مرکز اولین و تنها مرکز اقامتی برای این دسته افراد بی بضاعت در تورنتو می باشد. این مرکز ظرفیت پذیرش 120 خانم و 80 آقا با اتاق هایی برای کامپیوتر، عبادت، درمان و ... دارد.
مساحت این مرکز که در تقاطع خیابان یانگ و فینچ قرار دارد، تقریبا 7450 متر مربع و یک هکتار زمین دارد و با بودجه 122 میلیون دلاری توسط آقایان حمید و حسام قدکی خریداری شده که هم اکنون ماهانه 48 هزار دلار به شهرداری اجاره داده می شود.
طبق گزارش گلوبال نیوز: هم اکنون 20 نفر اسکان داده شده اند و پیش بینی می شود که روزانه 15تا20 متقاضی افزوده شود.
تجربه این دو ایرانی از زمان جنگ و بمباران بسیار بد بوده و آنها بدون سرپناه بودند اما سعی بر این دارند که با افتتاح این مرکز از رنج دیگران کم شود.
همه می گویند پناهندگی بهتر است!
روزانه تلفن ها و ایمیل ها فراوانی داریم که تقاضای پناهندگی در کانادا و آمریکا را دارند. بسیاری از این افراد از منابع ناشناس شنیده اند که روش پناهندگی سریعتر و بهتر از روشهای دیگر مانند نیروی متخصص یا خوداشتغالی و ... است! این گروه از افراد شناختی از مسیر رفت تا کانادا و آینده ای که در مقصد برای خود یا زن و فرزندشان است ندارند! فقط با کمی جستجو در اینترنت از منابع ناآگاه و شنیدن از دوستان خود به این نتیجه پی می برند که راهی بجز پناهندگی ندارند. 99درصد این افراد دارای شرایط مهاجرت قانونی اند اما به دلایلی مانند سخت بودن دریافت مدرک زبان انگلیسی آیلتس یا طولانی بودن پروسه مهاجرت تا یکسال و هزاران دلیل دیگر تن به پناهندگی می دهند. انها انتخاب درستی ندارند و به مشاورین و افراد ناشناس با آدرس و تلفن جعلی پول می دهند و زندگی خود را به خطر می اندازند. 1 درصد باقیمانده نیز فقط در صورتیکه بتوانند با مدرک کافی ثابت کنند که در صورت بازگشت به کشورشان ممکن است جان آنها به خطر بیافتد می توانند درخواست پناهندگی که در حال حاضر 30 ماه به طول می انجامد را بدهند. در حالیکه ما در ایران چنین وضعی را نداریم و این مورد شامل کشورهای مانند میانمار، سومالی، عراق، سوریه و ... است که هر روز خبر کشته شدن تعدادی بی گناه را در آنجا می شنوید.
چندی پیش نیز مطلبی را در مورد مرگ یک ایرانی در کمپی در استرالیا فقط به دلیل عفونت پا و نبود امکانات پزشکی نوشتیم .طبق آمار یک سوم پناهجویان استرالیا تابعیت ایرانی دارند.
از سوی دیگر سال گذشته . . .
یک ایرانی دیگر در اردوگاه پناهندگی استرالیا جان خود را از دست داد
این فرد که حمید خزائی نام دارد، در ابتدا به عفونت سادهی پا دچار شد. ولی عفونت به همه بدن او سرایت کرد و باعث از دست دادن جانش شد. فعالان حقوق پناهجویان میگویند به خزائی در زمان لازم خدمات پزشکی ارائه نشد. دولت استرالیا این اتهام را رد میکند.
او، پناهجوی ۲۴ سالهدر زندان استرالیا در پی شدت عفونت خونی و مرگ مغزی جان خود را از دست داد. وی در اردوگاه پناهجویان در گینهنو بود که پایش دچار عفونت شد. عفونت اما به همهی بدن او سرایت کرد و باعث مرگش شد.
وزیر مهاجرت استرالیا-اسکات موریسون- در بیانیهای که روز جمعه(۵ سپتامبر2014) منتشر کرد گفت که خانوادهی این پناهجوی جوان ایرانی موافقت کردند با توجه به مرگ مغزی وی، دستگاههای تنفسی را از او جدا کنند و به حیات او خاتمه دهند.
موریسون در بیانیهی خود تاکید کرده که به وقت مرگ بنا به سنت اسلام یک امام مسجد بالای سر خزائی حاضر بود و به مقامات دولت ایران نیز دربارهی مرگ او اطلاعرسانی شد.
فعالان حقوق پناهندگان دولت استرالیا و مقامات اقامتگاه پناهجویان را متهم میکنند که از ارائهی خدمات پزشکی لازم و بهموقع به این پناهجو خودداری کردند. اسکات موریسون این اتهام را رد میکند و از خدمات پزشکی ارائهشده به خزائی دفاع کرد.
وزیر مهاجرت استرالیا میگوید دستور داده تا پروندهی پزشکی خزائی بار دیگر بررسی شود و اگر تخلفی از سوی مسئولان اقامتگاه صورت گرفته باشد، با خاطی برخورد شود.
برخی از پناهجویان و فعالان حقوق پناهجویان میگویند این اقامتگاه . . .